تنفس یک فاکتور بسیار مهم است که کارایی فیزیکی تمرینات ورزشی را افزایش می دهد و از اتلاف انرژی پیشگیری می کند. اگر بر روی تردمیل صحیح تنفس کنید، باعث می شود بتوانید سریع تر و بیشتر بدوید؛ در حالیکه نیروی کمتری از دست می دهید و دچار کمر درد و پهلو درد هم نخواهید شد.

افراد تازه کار بیشتر مستعد پهلو درد می باشند؛ زیرا آن ها سریع و کوتاه نفس می کشند و چون هنوز ماهیچه های شکم شان با ورزش منطبق نشده است، فشار زیادی بر آن ها متحمل می شود.

سعی کنید با شکم نفس بکشید، نه با سینه ؛ اگر در هنگام تنفس شکم شما به داخل و خارج کشیده نشود، یعنی تنفس شما عمیق و درست نیست.

تنفس طولانی داشته باشید؛ این باعث می شود اکسیژن کافی به بدن برسد و دچار خستگی عضلانی نشوید. این روش استقامت بدن و اکسیژن رسانی به عضلات را افزایش می دهد. اکسیژن بیشتر نیز سبب افزایش سوخت وساز می شود.

در هنگام تنفس بر روی دستگاه تردمیل ، دهان خود را باز نگه دارید. دهان بزرگ تر از بینی است و این کار سبب می شود اکسیژن بیشتری وارد بدن بشود. بهتر است هوا را از بینی به داخل داده و از دهان خارج کنید.

بر روی تنفس خود متمرکز بشوید و همراه با حرکات پا نفس بکشید. تنفس ریتمیک در هنگام تمرینات هوازی، کمک می کند اکسیژن رسانی به بافت ها بهتر صورت بگیرد. مثلا وقتی پای چپ را بر می دارید، هوا را به داخل بدهید و وقتی پا ی راست را برمی دارید، هوا را خارج کنید. ریتم های دیگر را هم تست کنید و با ریتمی پیش بروید که برای شما راحت تر است. در هنگام کار بر روی تردمیل باید همواره بتوانید درست و واضح صحبت کنید. اگر در حین این فعالیت قادر به حرف زدن نباشید، یعنی تنفس درست نیست و به اصطلاح از نفس افتاده اید و بنابراین هوای کافی وارد بدن نمی شود، در این مواقع سرعت را کاهش بدهید و سعی کنید عمیق و منظم نفس بکشید.

با ورزش، به تدریج عملکرد شش ها را بالا ببرید. دویدن بهترین فعالیت فیزیکی برای رسیدن به این هدف می باشد. هرگاه از دوید خسته شدید، تند راه بروید. برای تمرین تنفس وقت بگذارید. گاهی روی شکم دراز بکشید و و سعی کنید با نفس کشیدن عضلات شکم بالا و پایین بروند. در هر دم و باز دم تا عدد 8 بشمارید. این کار را تا 5 دقیقه ادامه بدهید.

سیگار نکشد؛ سیگار شش های شما را خراب می کند و باعث می شود در هنگام فعالیت های ورزشی و حتی فعالیت های روزمره به نفس نفس بیفتید.

20 دقیقه قبل از شروع تمرین یک لیوان آب بنوشید و در حین ورزش نیز یک بطری آب در دسترس داشته باشید و هر چند دقیقه آب بخورید. اغلب اوقات درد پهلو در هنگام دویدن، بر اثر ساییده شدن دو غشای پرده دیافراگم به بر روی یگدیگر است. بین این دو لایه مایع لیز کننده ای وجود دارد که امکان حرکت آن ها را در هنگام فعالیت شدید فراهم می کند. اگر آب بدن در حین تمرین کاهش بیابد مقدار مایع بین دو غشا کم می شود و سبب اصطکاک و درد شدید خواهد شد. قبل از دویدن و پس از آن حرکات کششی انجام بدهید تا بدن آمادگی کافی برای فشارهای ناشی از تمرین را پیدا کند.