وقتی که هنوز در زیر سن سی ساگی به سر می برید، می توانید هر چقدر دوست دارید، بخورید و حتی اگر چندان هم پر تحرک نباشید، هیچ اثری از بیماری در شما به چشم نمی خورد. اما وقتی مرز سی سالگی را رد می کنید، اگر به همان روش ادامه بدهید، نه تنها اضافه وزن پیدا خواهید کرد، بلکه در سنین بالاتر تبدیل به انسانی بیمار، عبوس و کج خلق خواهید شد. بعد سن چهل سالگی شروع به ورزش کردن کار بسیار دشواری می شود. تصور کنید بخواهید در پنجاه ساگلی بدن خشک، انعطاف ناپذیر و فرسوده خود را به کار بیندازید. این کار غیر ممکن نیست ولی به سادگی هم اتفاق نمی افتد. بنابراین بهتر است، از حوالی سن سی سالگی ورزش را به طور جدی شروع کنید و ادامه بدهید.

حداقل سه بار در هفته به مدت یک ساعت، پیاده روی کنید. این ورزش در هر سنی امکان پذیر و معقولانه است. اما اغلب افراد در این سن وارد زندگی مشترک شده و با وجود تشکیل خانواده و تولد فرزند مسئولیت هایشان افزایش پیدا می کند. مخصوصا خانم ها که با داشتن یک یا دو فرزند کوچک دیگر وقت کافی برای پیاده روی در خارج از منزل را ندارند. بنابراین بهتر است ورزش را به داخل محیط خانه ببرند. به همین خاطر ما پیاده روی، بر روی تردمیل را به افراد توصیه می کنیم.

پیاده روی فعالیتی است که نه تنها در حین انجام آن کالری می سوزانید، بلکه همچنان پس از اتمام ورزش سوخت و ساز ادامه دارد. با پیاده روی بر روی تردمیل می توانید ظرفیت استفاده از اکسیژن را در بدن خود بالا ببرید و کالری های دریافتی را تبدیل به انرژی کنید.

وقتی ورزش را به طور منظم ادامه بدهید، با گذشت زمان، پر انرژی تر و پر توان تر می شوید. اغلب مردم از سن چهل سالگی به بعد در ارتباط با خانواده تحت فشارهای روحی متعددی قرار می گیرند. زیرا در این مرحله از ندگی ناچارند تصمیمات مهمی بگیرند، بنابراین به طور جدی در معرض ابتلا به بیماری های گوناگونی هستند. در این سن ورزش برای سلامتی و شادابی نقش تعیین کننده ای دارد.

پیاده روی بر روی تردمیل یا حتی بدون تردمیل، باعث تسکین فشار های روحی می شود. وقتی دچار تنش عصبی هستید به طور ناگهانی فشار خون بالا می رود و هورمون های استرس زا وارد خون انسان می شوند. فشارهای عصبی مکرر سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند؛ در نتیجه فرد مستعد ابتلا به بیماری های عفونی شایع مانند سرماخوردگی و آنفولانزا و حتی انواع سرطان می شود. از طرفی پیاده روی به مدت بیش از 30 دقیقه با سرعت 4 کیلومتر در ساعت بر روی تردمیل، سبب ترشح بتااندورفین می شود. این هورمون از بروز افسردگی و اضطراب پیشگیری می کند. پیاده روی به هر طریقی خطر مرگ زود رس را می کاهد.

آمارها نشان می دهد زنانی که ورزش های ملایم و سبک انجام می دهند، کمتر از بانوان بی تحرک دچار بیماری سرطان می شوند. کار با تردمیل، عملکرد قلبی- عروقی بدن را بهبود می بخشد؛ در نتیجه خطر ابتلا به بیماری قلبی و سکته تا 50 درصد کاهش می یابد. البته منظور از کار با تردمیل در اینجا، انجام تمرینات سنگین با شدت بالا نیست. ما در مورد راه رفتن بر روی تردمیل ، با سرعت و شیب متوسط در زمان حدود یک ساعت و منظم، حداقل 3 روز در هفته حرف می زنیم. این گونه پیاده روی در انسان تولید انرژی و نشاط می کند.

وقتی سن بالا می رود، تراکم استخوان و ماهیچه های بدن کم می شود. ورزش ماهیچه ها را تقویت می کند؛ در نتیجه با کهولت سن استحکام ماهیچه ها کمتر تحلیل می رود. با افزدون به زمان پیاده روی عضلات بیشتر تقویت می شوند در نتیجه روند پیری کندتر خواهد شد.

در دهه پنجاه سالگی، خانم ها با مسئله یائسگی مواجه می شوند؛ در این مرحله بدن استروژن کمتری ترشح می کند. کمبود هورمون استروژن، پیامدهای زیادی بر علیه سلامتی روحی و جسمی بانوان دارد. اما خانم هایی که عادت به ورزش پیاده روی دارند، تحت حمایت این" اکسیر" جوانی هستند. این خانم ها دیرتر یائسه خواهند شد و پس از یائسگی هم کمتر مورد آسیب قرار می گیرند.

کمبود هورمون های زنانه استروژن، خطر ابتلا به بیماریهای قلبی-عروقی را افزایش می دهد. اما ورزش کلسترول بد را پایین می آورد و اجازه نمی دهد فشار خون بالا برود. در حین پیاده روی بر روی تردمیل، اندورفین از مغز آزاد می شود که مشکلات روحی، روانی ناشی از یائسگی را کاهش می دهد. پیاده روی کم خوابی در سنین بالا را بر طرف می کند.

همان طور که می دانید کاهش تراکم استخوان، که اصطلاحا به آن پوکی استخوان می گوییم، می تواند سبب شکننده شدن استخوان ها بشود. تا قبل از یائسگی استررژن همانند ماده چسبناکی مواد معدنی و کلسیم را در استخوان نگه می دارد؛ با کم شدن استروژن، مواد معدنی نفوذ پذیر می شوند، در نتیجه استخوان ها منفذدار شده و زودتر می شکنند. پیاده روی بر روی تردمیل ، تراکم استخوان را سنین بالا افزایش می دهد.

ورزش های ملایم درد های مربوط به آرتروز یا ورم مفاصل را کاهش می دهد. البته افرادی که به این بیماری دچار هستند، می بایست در مورد هر گونه فعالیتی با پزشک خود مشورت کنند. اما افرادی که از سنین جوانی پیاده روی و ورزش را شروع کردند، کمتر دچار این بیماری دردناک می شوند.