VO2 Max یا حداکثر جذب اکسیژن، یکی از عواملی است که ظرفیت توان ورزشکار را برای انجام فعالیت ورزشی در ورزش های هوازی تعیین می کند. محاسبه حداکثر میزان اکسیژن، با اندازه گیری مقدار اکسیژن مصرف شده در هر دقیقه به ازای هر کیلوگرم بدن انجام می شود. این اندزه گیری شاخص آمادگی جسمانی و عملکرد قلبی-عروقی ورزشکار را نشان می دهد. به لحاظ تئوری اکسیژن بیشتر در طول ورزش هوازی، می تواند انرژی زیادتری برای ورزشکار تولید کند.

همچنین افزایش اکسیژن با ترشح اسید لاکتیک رابطه عکس دارد. وقتی ورزشکار بر روی دوچرخه ثابت به طریقه نامناسب تنفس کند، اکسیژن تازه به اندازه کافی به بافت ها نمی رسد؛ در نتیجه در آن قسمت احساس درد و گرفتگی حس می شود. همچنین جذب اکسیژن در ایجاد سوخت و ساز بدن نیز موثر می باشد. هرچه بافت ها، اکسیژن بیشتری دریافت کنند می توانند، ابتدا قند و سپس سلول های چربی بیشتری را بسوزانند و کاهش وزن بهتر اتفاق می افتد.

تحقیقات نشان داده جذب اکسیژن بیشتر بر روی تردمیل یا دوچرخه ثابت به سرعت، شدت تمرین، اندازه حجم و غلظت اکسیژن موجود در فضا و نحوه دو و بازدم ورزشکار بستگی دارد. هر چه شدت تمرین بالا برود، مصرف اکسیژن نیز بیشتر می شود. اگر شدت تمرین به یک نقطه خاص برسد فلات مصرف اکسیژن اتفاق می افتد. این فلات نشانه حداکثر میزان جذب اکسیژن است. در این نقطه معمولا ورزشکار دچار درد و گرفتگی نفس می شود. این نقطه دردناک حداکثر تست VO2 را نشان می دهد که با واماندگی، حصول ضربان قلب پیشینه و افزایش شدید سطح اسید لاکتیک همراه است.

در یک سری از آزمایشات ورزشکار قبل از رسیدن به خستگی عضلانی و فلات مصرف اکسیژن، شدت تمرین را کاهش داد و به استراحت فعال یا همان ریکاوری پرداخت. در این تست ورزشکار بدون اینکه به نقطه درد برسد توانست اکسیژن زیادی را وارد بدن خود کند. نتیجه این تحقیقات این گونه شد؛ علی رغم این که حداکثر جذب اکسیژن دریافتی، یک مسئله ژنتیکی است از طریق تمرین و آموزش می تواند افزایش پیدا کند.

یک ورزشکار با انجام تمرینات ورزشی مداوم و با افزایش حجم و شدت تمرین می تواند میزان جذب حداکثر اکسیژن را در بدن خود بیشتر بکند. به این مسئله افزایش پتانسل ژنتیکی گفته می شود.

علاوه بر پتانسیل ژنتیکی 3 فاکتور دیگر در تعیین حداکثر ظرفیت اکسیژن دریافتی نقش دارد. یکی از این 3 فاکتور سن فرد است که البته تاثیر سن بر VO2Max تا حدود زیادی فردی و نسبی می باشد. ولی به طور کلی از سن 20 سالگی تا 65 سالگی میزان حداکثر جذب اکسیژن دریافتی تا 30 درصد کاهش پیدا می کند.

فاکتور موثر بعدی جنسیت است. به دلیل تفاوت در اندازه بدن، ترکیب، حجم خون و محتوای هموگلبین، حداکثر حجم اکسیژن جذب شده در مردان 20 درصد بیشتر از زنان است.

سومین فاکتور موثر اندازه قد افراد می باشد؛ از آن جایی که در ارتفاع بالا اکسیژن کمتری وجود دارد، هر چه قد ورزشکار بلندتر باشد، جذب اکسیژن تا حدودی کمتر می شود.

به هر حال بیشترین حجم اکسیژن دریافتی ، با ورزش هوازی به دست می آید. ورزش هوازی، ورزشی است که در مدت طولانی با شدت متوسط انجام بشود. ولی برای افزایش VO2 Max بهتر است تمرینات هوازی چه بر روی دوچرخه ثابت و چه بر روی تردمیل به صورت تناوبی با اینتروال انجام بشود.

در این نوع تمرینات ورزشکار برای زمان کوتاهی با آخرین توان خود کار می کند و بعد برای 1 یا 2 دقیقه با سرعت کم به استراحت فعال می پردازد. تحقیقات نشان داده تمرینات هوازی به روش اینتروال BMR بدن را نیز افزایش می دهد.BMR به مقدار انرژی که در یک محیط معتدل در حالت استراحت برای زنده ماندن استفاده می شود، می گویند. برای افزایش سوخت وساز بدن بهتر است در فضایی ورزش کنید که دما خیلی زیاد نباشد و در حین ورزش آب بنوشید و بر روی دم و بازدم خود متمرکز بشوید .