همیشه و درهمه حال انتخاب شما بستگی به نیازتان دارد. تردمیل و دوچرخه ثابت هر دو از وسایلی هستند که می توان با آن ها به ورزش های طولانی مدت و هوازی پرداخت. اما اگر نیاز شما چربی سوزی در کمترین زمان ممکن است، دوچرخه ثابت را فراموش کنید.
دوچرخه ثابت وسیله مناسبی برای شکل دادن به عضلات و ماهیچه های پا است. اگر می خواهید باسن و پاهایی خوش فرم داشته باشید از این دستگاه استفاده کنید.
تحقیقات نشان داده است وقتی افراد یک ساعت روی تردمیل با 70 درصد، حداکثر ضربان قلب خود می دوند در مقایسه با کسانی که با دوچرخه ثابت ورزش می کنند، کالری بیشتری می سوزانند.
یک فرد با یک ساعت دویدن بر روی تردمیل می تواند 40 گرم چربی از دست بدهد. چنین نتیجه ای بر روی دوچرخه ثابت به سختی حاصل می شود. بنابراین وقتی حرف از کاهش وزن است، تردمیل وسیله مناسب تری به حساب می آید.
اما اگر هدف تقویت عضلات کمر و پا و حتی حجیم کردن پایین تنه باشد، دوچرخه ثابت همان چیزی است که شما لازم دارید.
اغلب دوچرخه های ثابت مگنتی برای تنظیم مقاومت در هنگام رکاب زدن، دارند. وقتی درجه این مگنت را افزایش می دهیم رکاب زدن کمی سخت می شود. این کار به عضلات و ماهیچه های پا فشار وارد می کند. در نتیجه پا عضلانی و حجیم می شود. اما اگر مگنت را روی درجه پایین تنظیم کنید، درست برعکس این اتفاق رخ خواهد داد. یعنی سرعت رکاب زدن افزایش پیدا می کند و در ناحیه پا چربی سوزی اتفاق می افتد. به همین خاطر می گوییم دوچرخه ثابت به پاها فرم می دهد. در40 دقیقه کار با دوچرخه ثابت می توانید 500 کالری بسوزانید.
البته چربی سوزی و کاهش وزن بیش از هرچیزی به شدت تمرین بستگی دارد. اگر کسی با سرعت کم روی تردمیل گام بردار ممکن است در مقایسه با فردی که روی دوچرخه ثابت به سرعت در حال رکاب زدن است، به مراتب کالری کمتری از دست بدهد.
اما از طرفی افرادی که دچار بیماری های تعادلی و ارتوپدی هستند، مشکل می توانند از تردمیل استفاده کنند. دوچرخه ثابت برای این گونه اشخاص مناسب تر است.